Herplaatser Jet (geschreven door de nieuwe eigenaresse) Ik zal mij eerst even kort voorstellen. Mijn naam is Danielle Brull en samen met mijn man Leon en twee kinderen Sepp (8 jr) en Fenne (6 jr) woonachtig in Margraten in het Limburgse Heuvelland. 17 jaar geleden nam ik mijn eerste hond in huis, een Jack Russel Terriër, waarvan wij helaas vorig jaar na ruim 16 jaar vriendschap afscheid hebben moeten nemen. Zijn lieve honden-zus (een Wheaten Terriër) is wel nog bij ons, maar inmiddels ook al op leeftijd. Eigenlijk wilden wij in de tweede helft van dit jaar langzaam op zoek gaan naar een nieuwe tweede huisvriend. Hierbij wilden wij graag een jongere hond uit het asiel (was onze gedachte) die wij dan mooi een tweede kans zouden kunnen geven. In eerste instantie niet direct rasgebonden, maar vooral een energieke hond met een vriendelijk karakter, misschien een tikkeltje eigenwijs en liefst iets groter dan de honden die wij al ‘gehad’ hebben. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en stiekem waren wij toch al aan het rondkijken geslagen, niet alleen bij de asiels maar ook oriënterend naar mogelijke rassen. Ik kende de Vizsla al wel maar de rest van het gezin nog niet. Dus zoekende op internet naar afbeeldingen en informatie over dit ras kwamen wij op de site van de Vizslavereniging ‘toevallig’ (?) herplaatser Jet tegen. Onze eerste reactie bij het zien van de foto’s; wat een geweldig mooie hond en wat een uitstraling! Na het lezen van de beschrijving werd dit alleen maar versterkt en omdat ikzelf ervan overtuigd ben dat ‘toeval niet bestaat’ wist ik het eigenlijk al zeker: Jet moest haast wel voor ons voorbestemd zijn! Een vriendelijke, energieke, leergierige hond maar nog toe aan een aantal uitdagingen. De beschrijving voldeed precies aan ons ‘plaatje’. De gedachten verstandelijk gezien even geparkeerd hebbende, bleef Jet maar door ons hoofd spoken en na enige aarzeling hebben wij een mailtje gestuurd naar Odette Van der Lans, fokster van Jet, waar ze tijdelijk werd opgevangen tijdens de ‘herplaatsingsprocedure’. Daarna ging het heel snel. In eerste instantie bleek Jet al te zijn vergeven, maar twee dagen na mijn eerste mailtje werd ik gebeld met het bericht dat wij in aanmerking kwamen voor herplaatsing. De week erna ben ik naar Nijverdal gegaan, want ik wilde natuurlijk wel kennismaken met Jet en zien of er ook een wederzijdse ‘klik’ was. Nou en die was er. Ik werd begroet met een grote lik in mijn gezicht en toen wist ik dat mijn voorgevoel klopte; Jet hoorde bij mij / ons. Tijdens de wandeling aansluitend met de Vizsla’s werd dit gevoel alleen maar versterkt, wat een kanjer, super lief en zeer sociaal in de roedel. Ze was precies zoals Odette mij haar had beschreven. Nu twee weken later, na het eerste mailtje, ligt Jet naast mij op haar deken heerlijk ontspannen te ronken terwijl ik dit berichtje aan het schrijven ben. Met enigzins pijn in mijn buik hebben wij haar drie dagen geleden meegenomen, weg bij haar 4 hondenvriendjes en Odette. Nu moest ze weer naar een ander huis en weer opnieuw wennen. Maar als ik haar zo zie liggen dan weet ik dat het OK is. Ze doet het super goed en heeft het volgens ons aardig naar haar zin hier. En wij kunnen ons eigenlijk al niet meer voorstellen hoe het zonder haar zou zijn. Jet heeft een goede basis meegekregen, heeft nog wat sturing nodig, maar wij hebben er alle vertrouwen in dat dat helemaal goed gaat komen. Wij gunnen haar in ieder geval een lang en gelukkig leventje hier samen bij ons . Als laatse wil ik dan toch nog graag een klein woord van bewondering uitspreken naar de eerste eigenaren van Jet. Wat moet het moeilijk zijn geweest om afstand te doen van zo’n lief beest, maar wat is het goed dat ze het belang van Jet voorop hebben gesteld. Daarnaast alle complimenten ook voor Odette die Jet liefdevol heeft opgevangen en ervoor heeft gezorgd dat zij weer een nieuw THUIS heeft gevonden. Danielle & Jet